حسن نصر بیقرار

در هوایت بی‌قرارم روز و شب سر ز پایت برندارم روز و شب روز و شب را همچو خود مجنون کنم روز و شب را کی گذارم روز و شب،جان و دل میخواستی از عاشقان،جان و دل را می‌سپارم روز و شب،تا نیابم آن چه در مغز منست،یک زمانی سر نخارم روز و شب تا که عشقت مطربی آغاز کرد،گاه چنگم گاه تارم روز و شبای بهار عاشقان در دست تو،در میان این قطارم روز و شب