ماهور احمدی بی قرار

زمین و زمان را به هم دوختم
که تو عاشق و بی قرارم شوی
که من لایق چشمهایت شوم
در این عصر سرما بهارم شوی
به هر در زدم با همه ساختم
که راهی به سمت تو پیدا کنم
ببارم همه بغض های تو را
دلم را یه شوق تو دریا کنم
خواستمت مثل نفس، مثل رهایی از قفس
اما نشد
خواسمت با دل و جان، گفتم که تا ابد بمان
اما نشد
تموم تلاشم همین بود و بس
که من شانه ی گریه هایت شوم
به پایت بسوزم همه عمر را
که لب تر کنی من فدایت شوم
امیدی به آینده ی ما نبود
اگر حال دنیای من این شده
گلایه ندارم از این سرنوشت
اگر خانه ام بی تو غمگین شده
خواستمت مثل نفس، مثل رهایی از قفس
اما نشد
خواسمت با دل و جان، گفتم که تا ابد بمان
اما نشد