حامیم شب آخر

یادمه دقیقا شب دعوامون، با ساعت و دقیقش همه حرفامون،
یه آدم دیگه شده بودی انگاری، که داد میزد پاک میکرد عکسامونو
هی میخواستی منو قانع کنی، بگی زیر این سقف دیگه جای تو نی
چاره ای نداری جز اینکه بری، من بیچاره رو آواره کنی
توی سرما شهرو دنبالت میگشتم، میریخت پایین دونه دونه دونه های اشکم
کوچه ها رو یکی یکی بالا پایین میکردم، تا جایی که یخ زد دستم،
میومدم هی دستاتو بگیرم، سردیشو بگیری گرمیتو بدی من،
ولی میدیدم نیستی نمیبینم، تو رو کنارم که دستتو بگیرم،