امیرصادق شریفی بی ستاره

همونم که شبام بی انتهاستو، آسمونش بی ستاره
من اونیم که هیچکی ندیدش، شبام مهتاب نداره
تو تنهاییه شب فکرش میفتم، من از حسم به هیشکی نگفتم
چه تقدیری به اسم من ورق خورد، که اون دوره و من یادش میفتم

چی میشد برگردی باز این قلب خستم جون بگیره
تموم خونه از عطر تنت نشعت بگیره
چی میشه برگردی باز سمتم  دوباره
زندگی باتو عجب عشقی داره
چی میشه گرمیه دستاتو حس کنم باز توی دستام

مطمئن شم تا همیشه هستی همرام
که یادم بره کجام وقتی باتو هستم
الان که نیستی من بدجوری خستم
مثه یه مسافرم که گم کرده مسیرو
توی قلبش پره درده نداره هیچکسی رو

تو برس بداد من بیرون بیار این منه اسیرو
مثه یه پرنده ام که بالش شکسته س
تو قفس تنهای تنها از همه خسته س
تو برس که بودنت واسم برگ برندس

چی میشد برگردی باز این قلب خستم جون بگیره
تموم خونه از عطر تنت نشعت بگیره
چی میشه برگردی باز سمتم  دوباره
زندگی باتو عجب عشقی داره
چی میشه گرمیه دستاتو حس کنم باز توی دستام
مطمئن شم تا همیشه هستی همرام
که یادم بره کجام وقتی باتو هستم
الان که نیستی من بدجوری خستم