سپهر پندار پوتین

پرنده ای که تو قفس اسیره
یه بغضی تو گلوشه وقت آواز
خبر نداری از حال دل من
خبر نداری از حال یه سرباز

راضی نبودم به دوسال جدایی
عشقتو عزممو بدجور جزم کرد
اضافامو میشه حل کنم اما
اضافی بودنو نمیشه هضم کرد

روپوتینم حرف اول اسمتو زدم
که قدم قدم هرجا میرم همرام میای
حتی وقتایی که روبرجکم
فقط عکسات میشه همدم دلتنگیام

اگه راستشو بخوای، یه شبا باگریه، هق هق میکردم
اگه زنگ نمیزدی، صداتو نمیشنیدم، من دق میکردم
همه دنیا یه طرف، خنده ی تو یه طرف
میپیچه صدای تو تو گوش من از هرطرف
تو دنیای منی، واسه من باارزشی
دستاتومیگیرم این بار با لباس ارتشی

روپوتینم حرف اول اسمتو زدم
که قدم قدم هرجا میرم همرام میای
حتی وقتایی که روبرجکم
فقط عکسات میشه همدم دلتنگیام