محمدرضا صفوی خداحافظ

خداحافظ تو راهت راه من نیست

شب تو قسمتش با ماه من نیست

خدا حافظ منو بسپر به پرواز

کبوتر با کبوتر باز با باز

بذار اشک از چشای تو بیفته

شاید بغض صدای تو بیفته

بذار دستامونو از هم بگیریم

بذار تو قلب هم کم کم بمیریم

اگه تنها شدن تقدیر فردامه

فقط خوشبختی تو پیش چشمامه

من وتو سهم هم نیستیم نگو برگرد

باید گاهی جدایی رو تحمل کرد

یه کم با تلخی این فاصله سر کن

شاید این عشق عادت باشه باور کن

یه روز از یاد هم میریم نگو هرگز

چه سخته گفتنش اما خداحافظ