افشین آوا محکوم

نگو تقصیر منه ، تو که نیستی جای من

منو محکومم نکن ، ننویسش پای من

من یه عمره که اسیرم ، تو نگاه خاص تو

من هنوزم مثل قبلا نگرانم واسه تو

تو تب میکردی میلرزید وجودم

دلم تا حد مرگ بیمار میشد

برای داشتنت هر کاری کردم

به هر در میزدم دیوار میشد

حال منو هیشکی نمیفهمه بجز من

آتیش گرفت بعده تو کل تار و پودم

شاید ندونی خیلی چیزا رو تو از من

من آدم خودخواهی توی عشق نبودم