مسعود مکاری تمام من

دلشکسته از پیش تو رفتم
جان من رفته از جسم خستم
من که مردم از بی عشقی تو
پرسه هایم در این کوچه ها هیچ
این سکوت غمگین خدا هیچ
من که مردم ازبی عشقی تو
.
.
ای تمام من بی تو تمامم
تکه ابری نیست درآسمانم
بی تو یک شهرم بی ابرو باران
دل پراز زخم و جسمم سر پا
بی تو این دیوانه خیلی تنهاست
کندن از تویعنی کندن از جان
.
.
کاش این قصه به دل تنگیه من رحم کند
کاش کمتر دل ماتم زده را زخم کند
آه ای تو همه کس ای تو همه کار
همه چیز
کاش که دوریت از گرییه من شرم کند