پدرام پالیز عطر فرنگی

هوای بارانی و پاییز و شمال و بادُ سرد
به حد آن خنده ی گیرایت، به من اثر نکرد
نهایت عشقی و آن دو چشمِ تو، جواهر است
نگاه گیرای تو در دیوانه کردن ماهر است
تو با عطر فرنگی زدنت به دلم نشستی
به روی قلبِ من، راه عشق بازی را نبستی
تو همان نیروی جاذبه ای کتاب درسی
تمام قانون جاذبه را یک شبه شکستی