رسول باقری حسرت دیدار

ای که تو هدیه دستان زمانی
جز تو در قلبم نیست نشانی
این همه عمر به خلوت تو را میدیدم
ای که تو پادشه جان و جهانی
من که از حسرت دیدار تو پیرم
در خیالم به نگاه تو اسیرم
بگو ای همدم اسرار روانم
می شود لحظه‌ای آغوشت بگیرم؟!
این غم دوری تو پاک پریشانم کرد
حسرت بوییدن عطر تو ویرانم کرد
بگو ای جان من این حسرت تا به کی
جان من حسرت پروانه شدن داغم کرد
به خدای تو قسم مست دیدار توام
مست دیدار تو حس فریبای تو ام
ای که از من تو دوری و بدان جان من
در خیالم گرم لبخند زیبای توام
من که از حسرت دیدار تو پیرم ببین
تو خدایا‌کمکم‌کن اسیرم ببین
ای تویی که حاکم هر دو جهانی بگو
تو بگو تا که به من رخ بنماید بگو
من که از حال بد خویش ندارم گله ای
این چه دردیست نمانده دگر حوصله ای
دست گیر از من دیوانه تو آرام جان
تا شوم پادشه عشاق هر دو جهان
این غم دوری تو پاک پریشانم کرد
حسرت بوییدن عطر تو ویرانم کرد
بگو ای جان من این حسرت تا به کی
جان من حسرت پروانه شدن داغم کرد
به خدای تو قسم مست دیدار توام
مست دیدار تو حس فریبای تو ام
ای که از من تو دوری و بدان جان من
در خیالم گرم لبخند زیبای توام