فرهاد رستمی خدای من

خدای من نفس تو به خاک جان بخشید
به این زمین زمین خورده آسمان بخشید
به قلب عاشقگان دسته ها ازان بخشید
بهار را به درختان بی زبان بخشید
شبی که گوشه ی چشم فرشته ها تر بود
بهشت گوشه ی چادر نماز مادر بود
زمان دوریم از تو جهان ستمگر بود
پناهگاه خیال تو راه آخر بود

به هر دری زدم تو به روی من گشوده ای
تو هر زمان که فکرت از سرم گذشته بوده ای
قرار اولم تویی قرار آخرم تویی
به آنکه وقت بی کسی پناه میبرم تویی

تو با منی که دل آرامگاه من باشی
که بخشش شب تار گناه من باشی
که اعتماد من و تکیه گاه من باشی
زمان گم شدگی شاه راه من باشی

تو با منی که بگویم شکست بی معنیست
بجز بزرگی تو هرچه هست بی معنیست
تو بامنی که من احساس امنیت دارم
چه خوب این که برایت اهمیت دارم

به هر دری زدم تو به روی من گشوده ای
تو هر زمان که فکرت از سرم گذشته بوده ای
قرار اولم تویی قرار آخرم تویی
به آنکه وقت بی کسی پناه میبرم تویی