رامتین بابایی چهارراه

تن من پشت فرمون و
وجودم تو پیاده رو
برات آهسته میخوند و
قدم میزد کنار تو
تموم شهرو من گشتم
کیوسکای پلیس حتا
همونجایی که تو ُمردی
همون گودال قلب ما
سر چارراهو پیچیدم
تو پیچ و تاب حلق گاو
محل عاشقیهامون
یه جایی زیر این دنیا
بازم چارراه، چراغ قرمز
یه دختر، بچه رو دوشش
من و شیشهی ماشینم
شاید تو بودی اون اما...
چشاش رو صندلی جا موند
تو چشمات رنگ دریا بود
وجود دخترک ساقه
وجود تو تب دریا
داره از صندلی آروم
گل و ساقه میاد بیرون
دارم عاشق میشم کمکم
بدون تو تک و تنها
سر من روی فرمون و
صدای بوق این ماشین
تموم شهر دور من
یه عمره رفتی از اینجا