بهمن سعادت مسکن

دل تو میبرم دلمو میبری دل به دلم میدی چه راحت
سختِ واسه دل عاشق و دیوونه دوری ازت یه ساعت،.
هر بار که ازت دور میشم بازم میبینم هستی پیشم عشقت تو دلم اسیره
صد بار اگه به دنیا بیام بازم من فقط تورو میخوام،
این دل واسه تو میمیره،
میدونی عمر منی جون منی عزیزم
بی تو از خودم بدم میاد بهم میریزم
تو برام مسکنی آروم دل تو سینه
این دیوونه خودشو کنار تو میبینه،
با تو پروانه شد این پیله ی درب و داغون
بیا تا که خیس نشه عاشقت زیر بارون،
من تو عشق خوب میدونی چقدر قد و یه دندم،
دور قلب خوشگلت خودم حصار میبندم
چقدر خوبه که رفتی تو بند بند وجودم،
چقدر بد میشد اگه عاشقِ تو نبودم
اومدی آتیش کشیدی همه ی جونمو
اومدی آروم کنی این دل داغونمو،
چقدر خوبه عشق تو رفته تو تارو پودم
من که بند بند وجودم ، همه ی بود نبودم،
پر از نقش و نگارت به تو وصل تارو پودم، تورو فریاد میزنه،
یکی انگار تو منه که میگه اون مال منه،
پرو بالم و تو بستی، که بشم ، جلد چشات
خاطرمو خیلی میخوای عشق منی آخ به فدات
اومدم رو بوم قلبت با خشت عشق لونه بسازم،
اومدم من این دفعه این بازی رو به تو ببازم
صداتو میشنوم میلرزه دستم،
من از جام دل تو مست مستم،
رو بوم قلبم واسه تو ،خونه میسازم که نری