مهیار پسندیده محکوم

یه چند وقته باهام سردی نمیشناسم تو رو انگار

شدی یه آدم دیگه نگو نه،نه نکن انکار

عوض شدی و رفتارت عجیب و غیر عادیه

برام تو این روزا دنیا شبیه انفرادیه

چقد هی شب و روز دورت مثل پروانه رقصیدم

ولی آخر سرم اومد از هر چی که میترسیدم

اگه پای یکی دیگه وسط هستش بگو عشقم خودم از زندگیت میرم

میرم با اینکه میدونم بدون تو نمیتونم یه روزم بی تو میمیرم

تویی قاضی منم محکوم به این دوری و دلسردی

چیکار باید کنم تا باز به آغوشم تو برگردی

تقاص چی رو پس میدم منی که یار و همراتم

به جرم چه گناهی تو منو کردی مجازاتم

بی تو این خونه دیواراش روی سر من آواره

تموم آجر و سقف و ستونش بوی غم داره

داری دنیامو به آتیش میکشونی با بی رحمی

پشیمون میشی خیلی زود الان داغی نمیفهمی

اگه پای یکی دیگه وسط هستش بگو عشقم خودم از زندگیت میرم

میرم با اینکه میدونم بدون تو نمیتونم یه روزم بی تو میمیرم

تویی قاضی منم محکوم به این دوری و دلسردی

چیکار باید کنم تا باز به آغوشم تو برگردی