امیر بهمن ز نو بهار

نازنین بیو پیش مو امشو، که دلتنگم دلگرونم
تش منه جونم وندی و دونم وا تو ایمونم آرمونم،
نازنینم امشب به نزد من بیا، که دلتنگم و غمی سنگین در دل دارم
آتش عشق را به جانم گذاشتی و،
می‌دانم که با تو خواهم ماند زیرا تو آرزوی من هستی
ای ستین دل همنشین دل، بیو بازم به کنارم،
غم به دل دارم رهده غمخوارم تی ره یارم بیا بهارم،
ای قرار و همنشین دلم ، دوباره کنار من بیا،
که غم دارم و غمخواری در کنارم نیست و،
چشم به راه یاری چون تو هستم تا بهار من از راه برسد
گل سهرم بیو منه مالم، بوین که مو سیت انالم
ار زمستونه روز شادی ها ایرسه دوواره،
(ای گل سرخ من به خانه ام بیا و ببین
که برای تو با صدای غمگین می نالم،
اگر چه زمستان است ولی روزگار شادی ما هم خواهد رسید
ایر دنیا جور شوگاره، هنی هم افتو بیاره،
بعد ای سرما باز ابو بهارون به ناز بارون زنو بهاره