کاظم بذرافکن هشتمین ماه

تو نور مطلقی و من ، پر از تاریکیم، سردم
خودت میدونی این روزا، پر از آهم، پر از دردم،
تو اون دریای عشقی که، پر از آرامش و شوری
نداری ساحل و مرزی، کران تا بی کران نوری
به تار و پود قالی هات، گره خورده دل تنگم،
با هر کی دشمنت باشه، تا جون دارم توی جنگم
کسی که بی تو میمونه، تموم عمرش و باخته
خدا هم میگه خونش رو، با تار عنکبوت ساخته
تو اون صیاد دلهایی، که افتادم توی دامت،
تو اون حسی که خیلی از صمیم قلب میخوامت
سلام ای اوج زیبایی سلام ای هشتمین ماهم
حرم لازم شدم خیلی، برات طوس میخواهم
اگر که گم بشم تو غم، میخندم به همه غم ها،
توی آیینه صحنت، خودم رو میکنم پیدا،
گدایی در خونه ات، به تاج شاهی می‌ارزه
گداهات‌‌ حاتمن چون که، محبت هات بی مرزه،
دقیقه، ثانیه ، ساعت می چرخن سمتِ ایونت
نمیشه تو بهشتت کم، یه دم از عمر مهمونت،
حقیره ، روسیاهی که تورو هرگز نفهمیده،
سیابخت اون که نور تو، به تقدیرش نتابیده
تورو هرکی که نشناسه، خدا رو هم نمیشناسه
برای حق و باطل هم، فقط عشق تو مقیاسه
باید قلبم کبوتر شه، بیام دورت بگردم من
دلم دیگه از این دوری، شده اندازه ی ارزن،
تو آغوش حریم تو، یه عمره امنیت دارم،
گره تا میخوره کارم، فقط اسمت رو میارم