وحید سعیدی حرم مقدس

من یه ریشه ام که بریدم
من یه شاخه ام که شکستم
بچه آهویی غریبی
که از،تب،گرگا،رمیدم
میشه منو پناهم بدی
میشه مث کبوترای تو حرم
بگیری دستمو ،شاه با کرم
نزارین، جایی برم
دستای من، سرد امید
دل من، سنگ سیاه
تو دلم، شوره زاره
رو لبام رد گناه
تو غریبالغربای و منم ، غریب شهر
تو دلت کانون عشقه ،من ولی با همه قهر
.می‌دونم خوب میکنه حالمو عطر حرمت
حرم مقدس ت بخشش و بذل و کرمت
خاک تو خوب می‌کنه زخم دل شکستمو
بگو که شفا میده عشق تو قلب خستمو
دستای من، سرد امید
دل من، سنگ سیاه
تو دلم، شوره زاره
رو لبام رد گناه