مهراد رادمان دل غمدیده

این دله غمدیده ی من ، یه عمره پاسوز منه
جایی نوشته نشده ، که درد قانون غمه،
راه نفس کشیدنم ، گرفته از بغض عمیق،
خسته شدم از‌ زندگی ، از اتفاقات عجیب
میخوام که فریاد بزنم ، میخوام به آدما بگم
من حتی غرق مشکلاتمم که باشم عاشقم
این همه‌ تنهایی کشیدم واسه تو قوی بشم،
من از همه بریدم که فقط با تو آروم بشم
من با دلم چه کردم که کوله بار دردم،
مثل یه دور گردم . نباشی سرد سردم
تو روزگار زنگی ، دو رویی و دورنگی
یه کاری میکنن که با همه سر جنگی،
بین تموم آدمای شهر غریبم،
تلخیه خاطراتمون شده نصیبم
ولی هنوزم مگه‌ میشه من نبینم
این دله من واست میمیره،
حتی همون وقت که ازم دوری میدونم
اونقده خوبی که میخوام بپات بمونم،
تموم حرفاتو من از چشات میخونم، میخونم