بهامین مهران فر چراغ راه

میخوای تا شکل شب باشی تو رو غربت نرنجونه
چراغ روشنت میشم تا برگردونمت خونه،
نه با دلشوره درگیری نه از فکر سفر میری،
نشستی روبروی من سراغ از من نمی‌گیری
نه به من نگاه کن، نه به من نگاه کن،
فراموشی بگیر عشقم فراموشی یه درمونه،
با حسرت خو بگیری غم تو فردای تو میمونه
هوای لحظه درگیره، مهم نیست که کجا باشی
می ترسم گم بشم وقتی، نتونی تا که پیدا شی
حالا قسمت تو دستاته ولی خوبه که باز هستی،
هنوز این رابطه زندست تامل کن اگه خواستی،