سینا جوانشیر بلکه ده لیلا دلی دیر

به مجنون دیوانه نگو، شاید هم لیلی دیوانه است
جایی که عشق است، همه دیوانه اند
اسیر زنجیر عشق تنها من نیستم که
دنیا در هوس عشق دیوانه است
مثل من، پروانه هم در آتش عشق نسوخت
به هر پرنده ای که خود را به آتش می زند، پروانه نگو
حسرت چشمانت مرا مست کرده
من که مست می و شراب نیستم
ای که قلبم را تسخیر کرده ای، حالا بیا آباد کن
و گرنه خانه ویرانه را چه کسی نگاه خواهد کرد
یا به زنجیرم ببند یا به زلفون سیاهت
برای عاشقی که دیوانه شده دیگر فرقی ندارد
تا زمانی که در آتش عشق نسوخته ای، نگو عاشقم
در عاشق واقعی حتما نشانه ای است
عاشق، در فراق یار صبر می کند
مانند بلبلی که بهار می خواهد، اما خزان را هم صبر می کند