مسعود احمدی به تو میرسم

یه روزی یه وقتی یه جایی،
یه جایی پر از روشنایی
یه سمتی که سمت بهاره،
زمستونش آینده داره
من بی تو و شوق و حسرت
بدون گله بی شکایت
با عشقی که حالا شدیده
به جای قشنگی رسیده
به تو می رسم شک ندارم
دلم با توئه بی قرارم
یه جوری تو رو دوست دارم،
که تو گفتنش کم میارم
به تو میرسم شک ندارم،
دلم با توئه بی قرارم
یه جوری تو رو دوست دارم
که تو گفتنش کم میارم
کنارم که باشی همیشه،
دلت گرم آینده میشه
به فردای غمگین میخندی
چشاتو رو غصه میبندی
زمانی که دلگیری از غم
منم با تو هر لحظه مرحم
منم با تو همسایه همراه
شب خنده ی صورت ماه،
به تو میرسم شک ندارم
دلم با توئه بی قرارم،
یه جوری تو رو دوست دارم
که تو گفتنش کم میارم
به تو میرسم شک ندارم،
دلم با توئه بیقرارم
یه جوری تو رو دوست دارم،
که تو گفتنش کم میارم