پیمان بها گیرا

هنوز عصر دل کندنت یادمه
نفهمیدی عشق نبض یه آدمه
منو جا نزار با این چشم تار کجایی تو یار
خسته ام از تب و تاب این انتظار
دست از این دوری بردار،
کجایی ببینی گمم تو هوات،
منو جا نزار از شب چشم مات
ببین تو خیابون شدم خیس بارون پی رد پات
کجایی که دل بی خیال تو نیست
رها گوشه ی پرت این زندگیست
به این قلب خستم یه بغض شکستم نفس بی تو نیست
تو چیزیت نمیشه اگه من نباشم
اگه ذره ذره بریزم فدا شم،
تو چیزیت نمیشه ببینی مریضه
کسی که چشات مثل جونش عزیزه،