امین محبوب کویر

چه شبا که من مثل دشت و کویر
دریغ از یه قطره حس و حاله تو
چه شبا که من عین یه مریض
خنده هامو قرض دادم به تو
میکنه دلم ، از اون چشای نازت … پرهیز
از اوج با تو بودن ، هرز دادم یهو
هرجا خواستمت شدش غیب تو
شر من ، خیر تو
یجوری خواستی تو دلم…بزنم قیدتو
سرگردونم … غیرتو
خنده ها برا تو ، گریه ها برا من
غم شکست پراتو ، حتی چشمه ها سرابن
میگذره میره فکرم از فکرت
حیف که تن و نازه شکلت
نگاهه بکرت … خسته شده پلکه
اگه همدمه تنم عین دردم بشن
زندگی ، مرگ چند چندشم
اونقد سردرگمم حتی شاید به خودم شک کنم
یه سرنخی بده بتونم حرفاتو درک کنم
پره معماس این رابطه .. پره سواله
فک کنم غروره محض تو خود جوابه
بهت گفتم متنفرم از گذشته خودم
بهت گفتم متنفرم از هرچی بوده دورم
بهت گفتم فراموش کن تو هم پشتت هرچی بوده
بیا قدم برداریم بریم از این محدوده