حسین‌ صفامنش لرزان

من روزگارم طمع تو دارد این تن برایت جان میسپارد،
وقتی کنارت باران ببارد دل جز جنون راهی که ندارد
له‌رزان له‌رزان هو له‌رزانه شایی و هه‌لپه‌رکی کوردانه
قوربانت بم چاو ئه‌ستیره خه‌زمه‌تیکمان پی به‌س پیره،
هه‌ر ئیمشه‌ومان ماوه لیر،
تصویر نابت تعبیر رویاست غرق تو هستم موی تو دریا
این دل همچون موهای در باد آبادیت شد هرچه بادا باد
عشقت جنون آمیز شد کز تو دیوانه شده،
من مست لبخند تو بی خبر از حال خودم،
له‌رزان له‌رزان هو له‌رزانه شایی و هه‌لپه‌رکی کوردانه.