دانیال عبدالهی بیابان حقیقت

من که بی تابم چرا یارم گرفتی
بی تو مجنونم چرا خوابم گرفتی

در همان حالی که تو از من گذشتی
تو که رفتی پس چرا قلبم شکستی

وقتی بی تو در دلم طوفان به پا شد
کشتی ام بی ناخدا گویی رها شد

عمقِ اقیانوسِ قلبم سرد و تاریک
ساحل انگار به من شد دور و نزدیک....

( گر نباشی در بیابان حقیقت
مرگه تدریجی خوبان را نبینی

سایه افکندست زمین را
تلخی بازی دنیا را نبینی )۲

بگذر از حالِ پریشانت در این زمانه
جز تو هیچ کی حرفه این عاشق ندانه

حسرتِ چشمانِ تو مانده در این حالِ خرابم
(جز تو من آشوبمو غرق سرابم)۲....

( گر نباشی در بیابان حقیقت
مرگه تدریجی خوبان را نبینی

سایه افکندست زمین را
تلخی بازی دنیا را نبینی )۲