علی اکبر حائری باران

بگذار
یکبار
باران‌
از زمین به آسمان ببارد
پس وضو بگیر از اشک
آهسته بگو یارب
پنجره را وا کن
بنشین و تماشا کندارد از خاک جان می بارد
ذکر جانان می بارد
دل دل جای قطره قطره را گرفتهپشت هم هر آن می بارد
نور بی پایان می بارد
کوچه بوی نم کربلا گرفتهآه
به داد من برس تو ای آه
ببین نشسته ام سر راه
به خلوتی مرا ببر به آسمان زیارت ماه
بسم الله
یا اباعبدالله