رادوین آرا لب دره

یهو نخواست بمونه
این آخریا سر جنگ داشت باهام همش اورد بهونه
هواش کمه تو خونه
نبودش داره میکشتم میاره نم همش رو گونه
بود دوتا چشمای اون لبه دره مثل چتر نجاتم
زد زیر قولش اونی که میگفت مثل سایه باهاتم
چشماشو دزدید رفت تا که گفتم نرو لنگ نگاتم