محمود کیانی دریای عمیق

میدونم که نتونستم برا تو
همون جوری که باید بود باشم
میدونم که زمین خوردی تو یک عمر
تا من روی دوتا پام زود پاشم
میدونم که یه عمری صورت تو
با سیلی سرخ بوده سرخ مونده
چقدر حرفای تلخ من همیشه
دله معصوم و پاکت رو شکونده
تو دریایی عمیق از آه و دردی
میون این همه نامرد مردی
تو کوهی شونه هات پناهگاهم
تا وقتی روبه راهی روبه راهم
یه راه سمت خوشبختی برا من
تموم پینه های روی دستت
تو کوهی هیچ چیزی توی دنیا
نمیتونه بده راحت شکستت
جوونیمو به من تو هدیه دادی
جوونیتو ازت دنیا گرفته
اگه بهشت زیر پای تو نیست
یه دنیا توی مشتت جا گرفته
تو دریایی عمیق از آه و دردی
میون این همه نامرد مردی
تو کوهی شونه هات پناهگاهم
تا وقتی روبه راهی روبه راهم