رضا مقامی پدر

پدرارامش بی انتهاست
پدر نشانی از مهر خداست
دردخود عمری کشیده بی صدا
پدر همچون رفیقی باصفاست
من به قربان دو دستانت پدر
سایه ات راهم نوازش میکنم
گوشه ی قلبم خدایی میکنی
من به درگاهت ستایش میکنم

پدر فخر دل من
در اوج اسمانم
ای عشق بی نهایت
توای جان و جهانم
پدر تاج سر من
پناه امن خانه
که سوقم داد عمری
به شعر عاشقانه

درزمستان دلم
گرمی آغوش تو
گر نباشد زندگی سرد میشود
از تو می اموختم
معرفت مردانگی
تا که روزی همچو تو مردی شوم
الهی من فدای
دو ابروی سفیدت
الهی رنگ غصه
دل پاکت نگیرد