علیرضا قاسمی اقیانوس

زمان گذشتو،چیزی عوض نشد
از تلخیه روزام یه ذره کم نشد
اون آدم خندون دیگه نمیخنده
از بس که غم دیده
از بس که زخم خورده
میونه آدما دنبال عشق گَشتم
عشقی اینجا نیس
دنیارو من گشتم
تموم زخمامو تنها خودم بستم
اینجا تَهِ خَطِ ،من از خودم خستم
دیگه جونی نیس
تویِ این پاها
حتی تنهایی نمیمونه باهام
مثل یه قایق،بدون هیچ بادبان
غَرقَم تو اقیانوس،شکسته پاروهام
میونه آدما دنبال عشق گشتم
عشقی اینجا نیس
دنیارو من گشتم
تموم زخمامو تنها خودم بستم
اینجا تَهِ خَطِ ،من از خودم خستم