آرش لاکانی این عشق

روبرویم نکنی با غم دوری خودت هر دم
نگرانم سر تو عاشقی دیوانه شوم کم کم
نگرانم که بگویی نرسی آخر
من ز عشق بی نهایت به تو میترسم
قلبِ این خانه تو را همیشه کم دارد
سقف این دیده ز دوری تو نم دارد
از زمین و آسمان مرحم چشمان تورا
چقدر خوب که قلب بی کسم دارد
این عشق دنیای مرا ساخت
من را به دلم باخت
آخر به تو مجنون شدم
و تو شدی آن جان
دنیای تو درمان هر سخت شد آسان
وقتی که رسیدی به تو مدیون شدم
من ز تو در شب تاریک نشان دارم
محو دیدار توام یار جفاکارم
رخ مهتاب تویی مسافر راه منم
تو مرا در ره دیدار نگهدارم
کاش از این شعر برون آیی و همراه شوی
دور از این دوریِ بی وقفه جان کاه شوی
همه جان خواستنم وصف توام رویایی است
کاش تو باعث این لحظه دل خواه شوی
--