امیر خوشنگار مگه دسته خودته

باز دلم پر زده سرزده بیلی تو کوچه
شب باشه سرد باشه دستاتو منو بپوشه
ماه پشت ابر باشه
بارون زمینو ببوسه
واسه عشقم کجا از دل تو قشنگ تر
واسه چشام چی از دیدنت آخه بهتر
عشقتو بهم بده من میزارمش روی سر
مگه دسته خودته بخای با من لج کنیا
مگه دسته خودته قلب منو رد کنیا
مگه دست خودته بارون بشم چتر نشی
مگه دسته خودته با من‌بخای سرد بشی
چشم من هم قفلی رو عکساته
حواسه من کلا به حرفاته
دوس دارم اینو بگم هربار که
میبینمت دل میره برات هی
رنگ چشات خامم کرد منو
منو رامم کرد انقدر زیباس چشات
عطر تنت با من هس بیا بازم پس ببینم رخو نگات
بیا دوباره باز دست تو دستم شو عشقتو بده بهم عین قبلنو
بیا بازم تسکین من شو هرچی تو بهم بگی تسلیمتم خب
بیا بازم دست تو دستم شو عشقتو تسکین من کن هرچیم باشه من قبول فقط بیا پیش من نرو
مگه دسته خودته بخای با من لج کنیا
مگه دسته خودته قلب منو رد کنیا
مگه دست خودته بارون بشم چتر نشی
مگه دسته خودته با من‌بخای سرد بشی