محمد عالی پور گلدون خالی

یه خوشیه زود گذر
یه هوای ملتهب
یه شکسته مرتفع
یه صدای مضطرب
طرح موجه پر تپش
بغض روزای منه
تخته سنگ ریشه دار
عمق فریاده منه
یه شبه تاریکو سیاه
پرسه تو قلب اتاق
آیینه و ساعته شوم
لکنته مدامه چراغ
گلدونه خالی شکست
خشکی توش جوونه زد
تنگه اب جنون رو دید
دسته من رسیدو رسید
به‌چی؟
به بازیه چاقو ها
خون آبه داروها
شب به شب بی ثمری
یه عمر بی خبری
یه سقوط با شکوه
دره ی سبزه سکوت
پر شده از من اتاق
هی میگه پاشو بگو
دسته کبریت رو بگیر
جون بده به آرزو
طرح موجه پر تپش
بغض روزای منه
تخته سنگ ریشه دار
عمق فریاده منه