سعید بهرام پور قاتل آرامش

دیوونگی یعنی هنوز
من با خیالت سرخوشم
با شلیک هر خاطره
دارم خودمو میکشم
دیوونگی یعنی چشات
واسم خدا شد ماه من
با رفتنت تموم شده
خوشبختی کوتاه من
“وقتی که تو نیستی
تنهایی نزدیکه
اندازه ی تهران
حالم ترافیکه
از تو فقط دوری
از من فقط خواهش
تو عشقمی یا که
قاتل آرامش؟”
تا کی باید احساسمو
به قلب تو ثابت کنم
تا کی با فریاد بلند
احساسمو ساکت کنم
مغروری و دیوونتم
آواری و ویرونتم
تو رفتی از این خونه و
توی دلم همخونَتم