مهراد حسینی زلف

رفتی نگفتی که من از غصه بمیرم
رفتی نگفتی که سراغ از که بگیرم
گاهی به سلامی دل من شاد که میشد
گاهی به نگاهی زغم آزادکه میشد
اکنون که دگرنیست کسی نیست که راهی
ازبحر گریز ازغم تو نیست که راهی
اکنون که تورفتی سر ایوان بنشینم
در بید بیادت کمی زلف ببینم
رفتی نگفتی چه شود بعد تو اینجا
باران بشود یا نشود بعد تو اینجا
گرفکرتو این بود هوا خوب بماند
احوال زما بی تو بجا خوب بماند
از خنده شادی دگر اینجا خبری نیست
رفتی دگر از خود ماهم اثری نیست