مهدی حسینی چشمان تو

چشمان تو انگار که الماس نشان است
آغوش تو آرام ترین جای جهان است
زیبایی چشمان تو را ماه ندارد
دل غیر تو باید به که دل را بسپارد
هر دکمه ی پیراهن تو درب بهشت است
گیسوت پریشان شد و هربار شدم مست
آیینه هم از دیدنت انگشت به دهان است
مژگان تو تیراند و دو ابروت کمان است
ای عطر دل انگیز دلم نم نم باران
جانم به لب آمد بخدا دست بجنبان
من برکه ی بی آب در حسرت مهتاب
دیوانه ام آشفته ام از عشق تو بیخواب
ماهی و پلنگم جذاب قشنگم
تا فتح تو با طالع و تقدیر بجنگم
میخواهمت آنقدر که در وصف نگنجد
مگذار دل نازک من از تو برنجد
کم ناز کن ای گوهر یکدانه ی قلبم
من آمده ام یک تنه دور تو بگردم
آرام نگیرد دل من جز به نگاهت
آهوی فراریست مگر چشم سیاهت
من در طلبت از همه دیوانه ترینم
دل داده ام و دل ندهی باز همینم
من برکه ی بی آب در حسرت مهتاب
دیوانه ام آشفته ام از عشق تو بیخواب
ماهی و پلنگم جذاب قشنگم
تا فتح تو با طالع و تقدیر بجنگم