سرهنگ روانی

اون کله عمرشو جنگیده
روانی نمیدونه مرگ چیه
روانی نمیدونه غم چیه
تو سخترین شرایطم خندیده
روانی نمیدونه ترس چیه
کل تصمیماش تصمیمه کبراس
عمل نمیکنه سنجیده
اون دیده چقدر وحشیه دنیاس
کل مسیرو رفتم من با کفشایه پاره
تنها یادگاره اون روزامم تاولایه پامه
اونکه کله روزو میخوابید که زمانو بکشه
مگه تاریخ میخوابه وقتی ساعتا بخوابه
بگو بینم توکه ریشت رسیده به خاک
اصلا میدونی چه دادنه تکیه به باد
من یه زخم رو تنمه حتی عمیق تر از تنهایی
اصلا میدونی که چیه انزوا؟
کروس:
مغز تشنه و چشم سیره
حکمش فقط به دل میره
عاقلا سرشون تو حساب کتابه
روانی بی حساب عشق میده
دست خالی مردونه بخشید
پهلوونه مثله مرحومه تختی
عاری از هرگونه نقصی میکنه تورم اگه دندونه لقی
ورس دو:
گفتم آزادی گفتن انتهای نرده هاس
همون مسیرو رفتمو هی تکراره کرده ها
دیدم گنج جایه دیگس اشتباه نقشه ها
دریا چیه به جز اجتماعه قطره ها
من پیر شدم تابه بلوغ رسیدم
از کفه همین کوچه ها بود که به جنون رسیدم
توام اگه بمونی اندازه کافی تو تاریکی
آروم آروم چشات میکنه شروع به دیدن
خار از تو کفه پامون کشیدیم هرچند
میدونستیم این مسیرو باید بریم بی برگشت
صلح خوبه ولی یه چی دیگست جنگ
بخوای بری بهشت باید بمیری اول
میمیری همه چی میشه درست
میبینی خدا همه هوریاشو چیده جلوت
یه روزی میفهمی همشون یه دروغه فقط
روانی میشی میرسی به یه هیچه بزرگ
کروس:
مغز تشنه و چشم سیره
حکمش فقط به دل میره
عاقلا سرشون تو حساب کتابه
روانی بی حساب عشق میده
دست خالی مردونه بخشید
پهلوونه مثله مرحومه تختی
عاری از هرگونه نقصی
میکنه تورم اگه دندونه لقی
ورس سه:
نمیدونم این عاقلا دنباله چی ان
نمیگن شب میخوابن و صبح پا نمیشن؟
بعضی وقتا مشکل از ذاته
دیدی حتی حمله میکنن گرگای سیرم
عقل همیشه دروغ گفت به من
من ترجیح دادم جنونو به درد
وجودو به جبر عبورو به مرز
یه جا وایسادم که ببینم طلوعو بهتر روانی
یه فریاده که خفه کردنش
زیاد حرف نمیزنه بیشتر اهله عمله
تیزه ولی تیزی نمیزاره پخه کمرش
کسی کنک بخواد نمیگه که کم به نفعمه
وقت رفتنه همیشه تو قلبه خطره
از همه کله خرا که میشناسی کله خر تره
کله مسیرو یه چرخ میره رو چرخ عقبش
میگه بزرگترین ماجراجوییم بعد مرگمه