امیر نادری لیلا

جان و جهانم
وصله ی جانم
تویی تاب و توانم
ای یار من
هر خاطره از تو
چون باده ی‌ نابست
دل را به تو دادم
دلدار من
وای از غم تنهایی عاشق ای وای ای وای
مجنون تو شد این دل خسته لیلا لیلا
آشوبه جهانم شده زلفت پیدا پیدا
دلبر شده دلدار ای داد
تو به دادم برس ای عاشق کش دیوانه
تو به دادم برس ای مه جبین دردانه
از فکر آغوش تو من به کجا کوچ کنم
از تو من راه فراری که ندارم
وصف سیمای تو را همه ی ایران داند
شیخ شیرازی برای تو یه دیوان دارد
خال هندوی تورا ، چشم و ابروی تو را
تاب گیسوی تو را جز تو که دارد
برهم زده آرامش دنیای مرا شیوه ی خنده ت
هر گوشه ی رفتار تو در دلبریت میشه یه ترفند
آزار نده قلب پریشان مرا عشق ستمگر
پروانه ی شمع تو‌شدم معرکه بود کار یه لبخند