هامون دیان قایق نجات

تا قبل دیدن دوتا چشمات من نمیدونستم عشق یعنی چی
زندگی می‌کردم ولی نفهمیده بودم اصلا آرامش یعنی چی
تو قایق نجاتم بودی از دریای بی احساس این مردم
برام اینقدر عزیزی که واسه چشمای تو انگار باید مُرد

«تو نفسات هوای این آدمه/ این نشونه‌های عاشق شدنه
تو اینقدر با احوال من جوری که/ کار این دیوونه عاقل شدنه»

رسیدی از راه قشنگ شد هوام
گرفته عطر تورو نفسام
من آدم تو، تو حوای من
این آدم با وجودت نداره غم
تو دریا دریا دریا باشی من میخوام غرق بشم با تو
نبینم اخم چشماتو، قایق نجات من شده دستاتو

«تو نفسات هوای این آدمه/ این نشونه‌های عاشق شدنه
تو اینقدر با احوال من جوری که/ کار این دیوونه عاقل شدنه»