ژیوان لیلا

من یه یاری داشتم همسایمون بود
پایه ی ثابت بازیه قایموشک بود
مثل تار و پود گره تو موهاش میزد موج
اسم دختر مو فرفریمون لیلا بود
یادمه تو کوچه جلو پاش افتادم زمین
تکوند لباسامو گفت که پشتتم ببین
نمیدونم کجاس و الان شده چه شکلی
یه چیزی میگم اگه دیدین بهش بگین
لیلا بیا دوباره باز تو اون کوچه بشین پیشم
اسمت هرجا میاد خاطره های تو زنده میشن
ای داد از دست لیلا که دیدم خوابشو من دیشب
یادته یه شب نوشتن اسمامونو رو دیوار
گفتی از خودی بوده ببین کیه اونو بیار
تومحل اون کی بوده که حسودی کرده به ما
کی چشاش نمیبینه عشق لیلارو به ما