دانیال منجزی مرا ببوس

بی پروا من دوستت دارم نگو نپرس چقدر یک دنیا
به عشق تو من بیمارم طبیب من تویی تو ای دریا؛
تو را خواستن شهامت من است که یک دنیا تو را می پرستند
منم که واست از جونمم گذشتم ولی در آخر من هم شکستم؛
مرا ببوس ای یار مرا ببوس در این زمانه پر از خشم عصیان
بگیر نفس از من تو هستی مال من چرا تو هم وفا نکردی عمر من؛
مرا ببوس ای یار مرا ببوس نگو که هرگز نمیخوایی منو به یاد بیاری
نگو خیال نداری کنار من بمونی تو که میدونی من بدون تو تنهام؛

مرا ببوس ای یار مرا ببوس در این زمانه پر از خشم عصیان
بگیر نفس از من تو هستی مال من چرا تو هم وفا نکردی عمر من چرا؟چرا؟
مرا ببوس ای یار مرا ببوس نگو که هرگز نمیخوایی منو به یاد بیاری
نگو خیال نداری کنار من بمونی تو که میدونی من بدون تو تنهام.