امیر کشتدار زادبوم

توو دنیای پر از کینه که انسان سرد و غمگینه
حریق عشق یخ بسته توو قطب این قرنطینه
نگات باروت میریزه که دائم شعله ور میشم
اگه کم هم بیارم باز به عشقت بیشتر میشم
تلاقی نفس‌ هامون سر آغاز همه دنیاست
نمیتونیم خنثی شیم یه بمب ساعتی اینجاست
نگام کن ای دلیل من شروع انفجارم شو
که ذره ذره من حل شم توو ذرات وجود تو
اگه لو رفت دستِ من پیشِ چشمات خیالی نیست
تقاصش رو که پس دادم حالا دست تو خالی نیست
قمار عشقُ یاد دادی به این بازنده ی ناشی
توو این بازی اگه پوچم تو توو دستام گل میشی
باید از پرده ها رد شیم که من فاش شم، هم تو
توو این تکرار رازآلود توی، بازم تو بازم تو
اگه با لشگری زخمی به تاج و تخت این بستر
رسیدم پر کشیدم از اتیشِ زیر خاکستر
واسه پرواز من با تو تمام زودها دیره
نذار ترس از سقوط ما به این لذت بشه چیره
دلیل بُهتِ شبهامون طلوع ناتموم ماست
بتاب از شرق احساسم همینجا زادبوم ماست