بصیر آغوش

پراز احساس دلتنگی
تو جای خالی دستات
مثه دیونه ها بازم 
شدم هم صحبت عکسات

هوا دلگیره این روزا
تموم کوچه بارونه
بیا که خونه مون بی تو
شبیه کنج زندونه
به آغوش تو محتاجم
بغل کن خستگی هامو
میدونم گوشه قلبت
نمی گیره کسی جامو

با عکس های تو میخوابم
که شاید مرحمی باشه
که شاید توی رویاهام
نشونی از تو پیدا شه
پیدا شه
منو این پنجره هرشب
چشامون خیره به راهه
نباشی خونه تاریکه
چراغش پرتویه ماهه

داره دنیامو می گیره
خیال و انتظار تو
هنوز خودم رو می بینم
تو رویاهام کنار تو

به آغوش تو محتاجم
بغل کن خستگی هامو
میدونم گوشه قلبت
نمی گیره کسی جامو

با عکس های تو میخوابم
که شاید مرحمی باشه
که شاید توی رویاهام
نشونی از تو پیدا شه
پیدا شه