داوود رحیمی حس حضور

این روزا دنیا رویِ سینه‌یِ من آواره
پلکِ چشمام اشکمو به زور نگه می داره
دستایِ خالیمو سمتِ آسمون میگیرم
تاپُراز حسِّ حضورِ تو بشه تقدیرم
ترجیع:
وقتی که دلم گرفته از همه،
یه کمی مونده که قلبم بشکنه،
توی لحظه ای که بارون میزنه،
میبینمت.
تورو تویِ غربتِ تنهاییام،
وقتایی که غُصه هام میشه زیاد،
تویِ دستی که به سمتِ من میاد،
میبینمت.
تویی که دنیا به این بزرگیو میبینی
پایِ حرفایِ دلِ کوچیکِ من میشینی
دلی که یه عمر زمین خوردو هوایی می کنی
هرجا بندگی نکردم، تو خدایی می کنی
نا اُمیدی اشتِباس تا تو اُمیدِ آخری
دستمو میگیری و تا آخرِ راه می بری