سروش رضایی لیلا

یه روزی اومد و دل برد و خندید
به هر ساز دل وم دل داد و رقصید
چه شبهایی‌ برام از حوض ماهی
ستاره هار و دونه دونه می چید

گل باغ و بهار زندگیم بود
رفیق بی کسی و خستگیم بود
خدا لیلای من دنیای من بود
پناه غربت و آوارگیم بود

لیلا لیلا لیلا بردن لیلام و
لیلا کجایی لیلا؟
ای وای ای وای ای وای بردن لیلام و
لیلا کجایی لیلا؟

خدا از آسمون بارون میباره
دل و م پر میکشه طاقت نداره
شب تاریک و تیره سرده اما
دل آتیش گرفتم خون میباره

حیاط و باد پاییزی و بارون
سکوت و غصه ی برگای بی جون
به من میگن شب و ماه و ستاره
چرا خونه دیگه لیلا نداره ؟

لیلا لیلا لیلا بردن لیلام و
لیلا کجایی لیلا؟
ای وای ای وای ای وای بردن لیلام و
لیلا کجایی لیلا؟