پژمان پوررضا دوست داشتنت

شب شروع شد . ماه در اومد
هم قدم باتو . نور راه با تو
ماه شبای .هرشبم باتو
خیره میشم . به تو وقتی
گرم حرفی . و میخندی
تو رفیقی . توی سختی
شب و ماه و شب و آتیش تنت
قشنگه مثل خودت دوستداشتنت
خسته میشم مگه من از دیدنت
همسفری باهام . حرف میزنی برام
شب نشینی باهات‌ ‌. دلنشینه برام
میون این همه.موندی تنها برام
قشنگه بودنت.قشنگه زندگی
قشنگه لحظه هام. باتو دیوونگی
باتو تا کوه قاف.میام هرجا بگی