محمدرضا قربانی وسوسه پنهان

گذر میکردی از پیش چشمم
صدای تو بود وآهنگ باران
خیال تو بود و شعری پریشان
نگاهم کردی آیینه لرزید
ستاره نشاندی بر گیسوانت
بگو از که گیرم دیگر نشانت
زمزمه باران بودی به گوشم چون ترانه
وسوسه پنهان بودی که در این آشیانه
دلم را میکشاندی به سویت عاشقانه

گفتی عمری در کنارم ماندگاری
رفتی بی تو اشک چشمم گشته جاری
تو ندانستی چرا که برایم هر کجا
تعبیر ناب رویا بودی
هر جا که رفتم آنجا بودی
بی تو من چه کنم
زمزمه باران بودی به گوشم چون ترانه
وسوسه پنهان بودی که در این آشیانه
دلم را میکشاندی به سویت عاشقانه

کی گردد رها
به تو چون گشته دل مبتلا
نشود هرگز از تو جدا
آتشی در دلم مانده پا برجا
زمزمه باران بودی به گوشم چون ترانه
وسوسه پنهان بودی که در این آشیانه
دلم را میکشاندی به سویت عاشقانه