علی مصباح 365

درست سال پیش و همین موقع بود
که یک لحظه از روبه روم رد شدی
ندیدی دلم پیش چشمات موند
تو بی اعتنا آروم رد شد
تا اون کوچه دنبال تو اومدم
که شاید یه لحظه نگاهم کنی
نگاهم نکردی و اما دلم
میگفت اونکه دنیامه حتما تویی
الان ٣۶۵ روزه که شده دیدنت بهترین آرزوم
به اون کافه هر روز سَر میزنم
که شاید ببینم تورو روبه روم
الان ٣۶۵ روزه که دارم حِسَمُ تو خودم میکشم
چرا دلخوشیمُ گرفتی ازم بهت گفته بودم به تو دلخوشم
دوای درد این دل شکسته ی خودم تویی
میگفتی تا تهش میای رفیق نیمه راه شدی
دلم فقط پیش یکی گیره اونم فقط تویی
الان ٣۶۵ روزه که شده دیدنت بهترین آروزوم
به اون کافه هر روز سر میزنم که شاید ببینم تو رو روبه روم
الان ٣۶۵ روزه که دارم حسم و تو خودم میکشم
چرا دلخوشیم و گرفتی ازم بهت گفته بودم به تو دلخوشم