حسین سمیر انتظار

یه جور رفتی که فکرش هم محاله
برام این رفتنت جای سئواله

میون قلبمی آروم و عاشق
تب دلتنگیات سهم دقایق

نمیشه باورم تو رفته باشی
نفس هامی چطور میشه نباشی

برام دنیا چقد کوچیک و تنگه
دلی که میشکنه چه سخت و سنگه

شبام بارونی و سنگین و سرده
تموم لحظه هام پاییز و درده

سرم رو شونه ی دیوار خونه س
تموم یادت اینجاس، این نشونه س

میاد روزی که برگردی میدونم
به پای مهر تو بازم میمونم

تماشایی ترین نقطه همینه
که عشقت لحظه لحظه در کمینه