یونا مهراد کهنه یار

نفسم می‌گیره وقتی تورو یه روز من نمیبینم
به جون چشات نباشی اگه یه روز من بی تو میمیرم

تن من یه کوهه سرده تو با جنگلت بپوشونم
دره هاش میشه یه خرمن وقتی سرت میاد روی شونم

من حاصل نبودتم تو کهنه یار رفتنی
اخه تو این روزای بد هم زخمی هم یه مرهمی

تنها دلیل این نفس کشیدنم برگشتنه
با تو به اون روزای خوب و ثابت و دوس داشتنی


تو که میگن دلت دریاس تنت پره گله پره از یاس
بدون اینجا یه ساحل منتظره و نگران خشکیه این دریاس

تو که همه خوبیتو دیدن از قشنگیات میگن
کاش بشه گل توی باغچتون بشم تو میومدی واسه چیدن